In deze tijd van een nieuwe lockdown zijn we ook in het gezin weer op elkaar aangewezen. Dat kan heel mooi en liefdevol zijn maar ook wel eens lastig en soms zelfs pijnlijk. Aan de ene kant kun je te maken met meer druk hebben en minder ruimte voor jezelf of voor je werk. En ook zonder werk kun je dat op die manier ervaren. Daarbij kunnen er irritaties en gevallen van overprikkeling ontstaan, ook omdat er minder rust is en kan het voelen dat er veel van je wordt gevraagd.
Aan de andere kant kunnen er veel spanningen zijn, in je gezin zelf maar ook daarbuiten. Meningsverschillen over al dan niet vaccineren, binnen het gezin of daar buiten en over het handhaven van regels of juist niet. Weerstand tegen de maatregelen, weerstand tegen het gedrag van anderen. Terwijl je je ook nog eens aan alle kanten geraakt kunt voelen en uitgedaagd worden in partnertriggers nu je weer zo dicht op elkaar leeft, waarbij je kinderen daar bovenop vaak ook nog eens feilloos op de juiste knopjes weten te drukken.
Hoe reageer jij op deze tijd en in deze tijd? Hoe ga je er mee om? En hoe kun je terugkeren naar de Vrede in je gezin waar we allemaal zo naar verlangen?
Elke rol in het gezin wordt keurig uitgespeeld
Juist nu we zo dicht op elkaar leven met alle beperkingen van dien worden de rollen die we in het gezin met elkaar uitspelen, nog veel meer uitgespeeld als normaal. We hebben allemaal een eigen rol, een eigen taak en een eigen aandeel in dit geheel. Het is vaak complex en vooral in gezinnen met hoog gevoelige kinderen kun je er echt niet omheen. We hebben allemaal ons eigen stuk, onze eigen pijn, onze eigen grote Ik en onze eigen kleine Ik. En we hebben allemaal onze eigen reactiepatronen en afgescheiden lagen waarin we elkaar uitdagen en op elkaars knopjes weten te drukken. Als een complex netwerk van aandelen.
Vaak hebben we de neiging om aan de kinderen of partner te gaan sleutelen, misschien willen we bepaald gedrag beteugelen en vergeten soms dat alles wat we om ons heen zien, ook in het gezin, dat het alles met jezelf te maken heeft: met je eigen pijn, je eigen onverwerkte emoties en je eigen afgescheiden lagen die jou feilloos voorgespiegeld worden.
Het is als een soort spel en toneelstuk, waarin iedereen een eigen rol heeft en meedoet aan het geheel en aan jou de schone taak dit te doorzien.
Een eerste stap om de patronen in jouw gezin te doorbreken, is het doorzien van het spel en je intentie om er niet meer aan mee te doen waardoor je er uit kunt stappen en patronen uiteindelijk kunnen oplossen.
Een voorbeeld
Misschien heb je een dochter die veel van je vraagt en veel aandacht nodig heeft. Als ze dat niet krijgt, wordt ze boos en gaat ze schreeuwen. Je partner wordt vervolgens boos op haar en vindt dat ze zich aanstelt, waardoor ze juist verdrietig wordt. Dan gooit een oudere zus of broer er nog een leuke opmerking bovenop waardoor de boosheid verder wordt aangewakkerd en jij als bewuste ouder neemt dit persoonlijk en legt de schuld volledig bij jezelf neer. Of je wordt ook boos of juist verdrietig vanwege het gedrag van (één van de ) anderen. Je voelt je getriggered in de boosheid of juist het verdriet of in de afgescheiden reacties. Je wordt er doodmoe van.
Als je op die manier kijkt naar het geheel en wat een ieder hier in doet, en als je vervolgens weet dat het ALTIJD met jou te maken heeft omdat het anders NIET in jouw leven was, heb je het volkomen helder en kun je dan besluiten om er uit te stappen. Niet letterlijk, maar puur met de intentie om niet meer aan het patroon deel te nemen, omdat je het doorziet en er voldoende bewustzijn op hebt opgebouwd.
Daarbij is het van belang dat alle emoties er mogen zijn, dat je deze toestaat (zonder dat de boel kort en klein geslagen wordt uiteraard) en dat je niets verandert aan het gedrag en het gevoel van de ander. Dat je het volledig toestaat. En dan zeg je tegen jezelf: Hier doe ik niet meer aan mee. En kijk dan eens wat er gebeurt.
Je partner relatie
Los van de patronen die jij met je gezin doorleeft – en echt, in een hoogsensitief gezin of in een gezin met hoogsensitieve kinderen is het echt anders en veel heftiger als in een ‘normaal’ gezin (lees: niet of minder sensitief gezin) – heb je ook nog steeds met elkaar te maken. En zelfs bewuste mensen zien lang niet altijd in dat de relatie die je hebt met je partner allesbepalend is voor de sfeer in huis en daarmee ook voor het gedrag van kinderen. Zij leggen soms nog steeds de schuld bij de ander neer, omdat ze zelf al zo veel aan persoonlijke ontwikkeling hebben gedaan.
Maar of je daar nu wel of niet mee bezig bent (geweest), hoe je denkt over je partner aangevuld met de daarbij behorende overtuigingen waarop je steeds weer hetzelfde gedrag aantrekt, alles wat je al dan niet voelt als je je geraakt wordt, en wat je opgevuld zou willen hebben en alles wat je wil veranderen aan het gedrag van de ander maakt dat je de energie in je eigen huis zelf volledig klem zet waar kinderen met gedrag op reageren.
Sommige mensen vinden dat ze al zoveel hebben gedaan, dat het echt niet meer met hen te maken kan hebben en dat (het gedrag van) hun partner niet deugt. Of ze denken dat ze niet meer met zichzelf aan de slag hoeven te gaan. Maar toch laat de realiteit van het dagelijks leven hen wat anders zien wat betekent dat er toch nog wat werk aan de winkel is. Hoe meer weerstand of verdriet dit ook oproept, hoe groter de kans is dat er echt nog wel wat zit.
Dat wat je ziet is namelijk nog steeds een afspiegeling wat al dan niet bewust in jezelf leeft.
Wil je hier iets aan veranderen, dan mag je beginnen met je gedachten en overtuigingen onder de loep te nemen zodat deze het veld kunnen ruimen. Doe je dat niet, dan creëer je steeds opnieuw dezelfde situaties en zal het pijnlichaam steeds verder opbouwen waardoor ook de dynamiek tussen jou en je partner steeds heftiger kan worden en beklemmender waardoor je elkaar uiteindelijk in het ergste geval niet meer kunt luchten of zien.
In feite zet je je partner zelf klem neer in een hoekje van de kamer, en als je op eenzelfde manier blijft kijken en denken, zal deze er niet uit kunnen komen. Er zal ook steeds meer verzet ontstaan of steeds meer rterugtrekken.
Pijn, tekort, afwijzing en verwijten
Ook al kan het in de beginjaren wat meer op de achtergrond raken als er hoogsensitieve kinderen worden geboren, omdat je dan een andere focus krijgt en meer in de overleving van verzorgen zit en een groei in bewustzijn, zijn er in je partnerrelatie vaak ook nog steeds pijnstukken van bijvoorbeeld te korten en niet gezien worden, niet begrepen, niet gewaardeerd, niet gehoord, dat soort zaken waarbij je je voornamelijk afgewezen voelt of minder waardig aan een ander. Of beide.
Die triggers komen dan weer naar boven. En dat niet alleen, ook andere zienswijzen binnen het gezin is dan iets wat hoogtij kan gaan vieren waarbij de sensitieve partner die het pad van zelfontwikkeling is gaan bewandelen (waar je niet meer omheen kan), zich energetisch boven de ander stelt en het denkt beter te weten en te voelen, maar waardoor de andere partij zich de mindere kan gaan voelen. Terwijl je het toch samen moet doen en dat ook hard nodig is voor je kind(eren).
Soms – en ook wel eens op verzoek van de ander – bewandelen die partners dan uiteindelijk ook het zelfde pad van persoonlijke of spirituele ontwikkeling, waardoor er een soort machtsstrijd kan ontstaan waarin beiden aan het roer willen staan en beiden zich aangevallen kunnen voelen of niet gezien.
En als die partner niets aan zichzelf wil doen en dat pad niet wil bewandelen, volgen verwijten en wijs je de ander af. Al met al is dat niet een zaligmakende energie waarin een kind goed kan gedijen. Nog los van gezinnen waarbinnen discussies gaande zijn over het al dan niet vaccineren.
Wil je daar verandering in inbrengen, dan is het belangrijk om te blijven voelen en te stoppen met het willen veranderen van de ander en is het belangrijk te stoppen met het maken van verwijten. Of dat nu over bepaald gedrag gaat of over het belopen van een bepaald pad of het beleven van bepaalde normen en waarden.
Als je eerst gaat voelen en dan pas je mond open doet, ontstaat er een gesprek en een opening. In essentie wil een ieder zichzelf blijven en keuzes maken die kloppen voor hen, dat wil je zelf immers ook. Dan doet een ieder er toe en kun je als volwassenen met elkaar vanuit verbinding het gesprek aangaan.
Kijk vooral ook naar de ander voorbij alle reactiepatronen van afgescheidenheid en zoek de verbinding in jezelf op, ongeacht wat zich voordoet en aandient. Van daaruit kan er veel veranderen.
Vergeet daarbij niet dat je in je partner Jezelf ziet en je eigen afgescheiden lagen. Want anders was het er helemaal niet.
Ook je kinderen zijn meesters op het gebied van de juiste knopjes vinden
Niet alleen je partner doet hard zijn best om jou te laten zien waar jij staat, ook je kinderen werken daar hard aan mee. Ook zij weten jouw knopjes feilloos te vinden, manipuleren je en laten daarbij reactiepatronen in jou naar boven komen (al kun je dat alleen maar zelf doen natuurlijk). Zo kun je je onder andere het sloofje voelen en niet gezien of je voelt je volledig ontdaan als je kinderen maar niet willen luisteren (je voelt je niet gehoord en niet zo belangrijk). Ze weten trouwens ook dondersgoed en van jongs af aan al precies hoe ze iets bij je voor elkaar moeten krijgen. Zo slim en invoelend als ze zijn weten zo ook die knopjes feilloos vinden.
Naast die knopjes kun je ook geraakt worden in bepaalde thema’s waar je kind tegen aan loopt, een kind dat gepest wordt terwijl je zelf ook gepest werd, een kind dat er altijd buiten staat (terwijl je er zelf ook altijd buiten stond of staat), een kind dat niet gezien wordt of zich snel afgewezen voelt of niet begrepen. Of je hebt gevoel dat je kind zichzelf niet mag en kan zijn, dat het op zoek is naar zichzelf maar zich daarin niet aanvaard voelt en dus ook afgewezen.
In de eerste plaats is het belangrijk dat je bewust wordt van de knopjes waar ze op drukken. Met dat bewustzijn zullen die knopjes verdwijnen. Daarnaast wil de pijn altijd aangekeken en gevoeld worden, zo ook je reacties vanuit afgescheidenheid. Je kind heeft je dan ergens mee geraakt, met gedrag of in een eigen thema en dat ga je dan voelen. Of je hebt er op gereageerd, en bent bijvoorbeeld boos geworden. Dan ga je dat aanwezig laten zijn.
En als de pijn van je kind jou raakt, dan is het ook jouw pijn. En ook al heb je daar nog zoveel op gedaan, als het je raakt, zit het nog steeds in jou en wil het aangekeken worden.
Hetzelfde geldt andersom als je een bepaalde ontwikkeling wenst voor je kind: ook dat is (ook) je eigen wens en mag je je kind in voorgaan. Zonder dat kan er bij je kind nog niet zoveel veranderen.
Elk kind laat je wat anders zien
Elk kind laat je wat anders zien en iedereen in jouw gezin heeft een eigen rol die uitgespeeld wil worden. De een daagt je uit, de ander raakt je vooral en weer een ander gaat over je grenzen heen, luistert niet of vraagt veel van je waarin je je geraakt voelt. En het geheel van alles wil aangekeken worden door jou waardoor er werkelijke verandering kan plaatsvinden. Eén voor één en als één geheel.
Doorzie het schouwspel, de rol van iedereen in dit geheel. Kijk ernaar, laat er steeds meer bewustzijn op komen en voel waar je je in geraakt voelt. Doorzie wanneer je zelf uit verbinding gaat en reageert vanuit je kleine of grote jij, vanuit de wellicht welbekende afgescheiden lagen.
Weet dat wat er zich in jouw gezin afspeelt, zich altijd ook nog in jou bevindt. Hoeveel je ook al aan jezelf hebt gedaan. Dat gebied kent vele lagen en dimensies die aangekeken en doorzien willen worden, hoogstwaarschijnlijk vanwege het feit dat je er ook veel mee in aanraking bent geweest.
Op zielsniveau hebben we met elkaar deze afspraken gemaakt, zodat we uiteindelijk groeien en weer terugkeren naar de balans en naar degene die we werkelijk zijn.
Stap uit dit veld van de rollen die jullie met elkaar uitspelen. Dan kan als er voldoende bewustzijn op zit. Trek jezelf terug in de energie en doe er niet meer aan mee. Keer het liever om en richt je op dat waar je al zo lang naar verlangd: naar rust en harmonie in jouw gezin.
Hoe doe je dat dan?
Deze tijd nodigt je natuurlijk enorm uit om de balans in je gezin te verstoren. Het is er niet voor niets en is een ware uitnodiging om jezelf verder uit te zuiveren en in balans te brengen, waardoor je dat ook weer in je gezin kunt uitdragen.
Dat doe je door te voelen en door het doorzien van dat wat er zich afspeelt, door je eigen gedachten en overtuigingen te herzien en verwijten los te laten.
Het vraagt erom om de ander los te laten en niet meer te willen veranderen en naar binnen te keren waar je gaat voelen en de verbinding met jezelf versterkt, waardoor je een ander veld gaat neerzetten. En dan kun je gaan beginnen met manifesteren van balans, vrede en liefde in jouw gezin.
Dan pas ben je in staat om iets anders te gaan neerzetten en kun je vanuit neutraliteit en verbinding die gewenste vrede visualiseren zoals je het graag zou willen zien in je gezin. Niet om de ander te veranderen, maar om een liefdesveld te creëren, waarin een ieder mag zijn wie hij is. Om harmonie te creëren zoals het bedoeld is in je gezin door deze eerst in jezelf te vinden.
Op het moment pak ik elke dag daar 2 keer een half uur voor, in de ochtend om me af te stemmen op liefde en blijheid in het gezin en in de avond voor het slapen gaan om alles te doorvoelen wat raakte of reacties teweeg bracht. Ben ik te moe, dan ga ik liggen om te slapen maar roep ik wel het gevoel van de dag op om daarmee in slaap te vallen en op die manier alsnog te verwerken en helen.
Op de wat zwaardere dagen doe je dat in de ochtend nog een keer. Het visualiseren en voelen wat je wenst, heeft alleen zin als je je goed voelt. Als dat (nog) niet het geval is, dan kun je je daar beter op focussen. En vandaar uit kun je dan weer gaan bouwen. Ik beloof je dat er dan ook voor jou veel gaat veranderen.
Als we dit nu met elkaar gaan neerzetten, verspreiden we ook steeds meer harmonie en vrede in de wereld. Want als jij dit neerzet in je gezin, dan volgt ook de buitenwereld. En met hoe meer we dat doen, hoe meer vrede we met elkaar verspreiden en hoe sneller het ook weer anders kan worden.
Niet meer strijden en niet vanuit weerstand, niet in het gezin en niet naar de buitenwereld toe, maar vanuit harmonie en vrede in onszelf én in ons gezin zullen we veel meer bereiken.
En kijk dan eens als je die gewenste ruimte voor jezelf visualiseert. Of die ene taak die je graag toch zou willen klaren. Die harmonie in je gezin. Zie het maar voor je, verbindt er geen tijd aan en blijf in het Nu bij jezelf, je kind en de omstandigheden, voel hoe dat voelt. En kijk dan eens wat er gebeurt.
Mag je dan nooit iets doen voor je kind?
Op deze manier doe je juist heel veel voor je kind, maar kun je jezelf niet overslaan als heeft je kind ook eigen issues. Maar alles wat je inzet, draagt ook echt enorm bij aan het welzijn van je kind. Daarbij komt jouw (hoog)gevoeligheid goed van pas, maar vergeet daarbij niet ook je eigen behoeften te vullen. Anders geef je maar zo de boodschap aan je kind mee dat je er niet toe doet en is het mogelijk dat je kind dat van je overneemt.
Naast alles wat zich in het gezin uitspeelt, heeft je kind ook te maken met zijn of haar hooggevoeligheid en met alles wat zich in de buitenwereld afspeelt. Het meeste baat heeft je kind bij vrede en balans in het gezin en dan nog kan die hooggevoeligheid nog lastig genoeg zijn, tenzij jij dat durft te laten zijn en het niet meer lastig vindt.
Je kind heeft er alle baat bij als je je gedurende de dag steeds even bewust afstemt op je kind. Kijk bewust naar je kind, doe bewust iets met je kind en voel bewust je liefde voor je kind. En doe dat ook voor jezelf.
Soul Body Fusion Heelweek
Wil je jezelf of je kind graag wat meer stevigheid en innerlijke kracht bieden in deze rare tijd? In de weken van 27 december en 3 januari geef ik een Soul Body Fusion Heelweek, zowel voor volwassenen als voor kinderen. Jij (of je kind) ontvangt dan 5 dagen lang een volledige Soul Body Fusion behandeling op afstand. Je leest er hier meer over.
Opgeven kan via: info@nefertum.nl. De kosten bedragen € 50,- per kind en € 70,- per volwassene. Er is per week plek voor 4 volwassenen en 4 kinderen.
